Kiedyś myślałam, że należy wyeliminować z życia wszystkie przeszkody. Myślałam, że najlepiej, by wszystko było łatwe i poukładane. Moja ostatnia podróż przez Ameryki uświadomiła mi, że to mierzenie się z czymś większym ode mnie zmienia mnie na lepsze.

Przejechanie dwóch Ameryk i kawałka trzeciej to niekoniecznie to samo co weekendowy wypad na zwiedzanie Rzymu albo odwiedzanie znajomych w Izraelu. Dużo czasu zajęło mi przyzwyczajenie się do braku zwykłych wygód, do pojawiających się ciągle wyzwań. Ta podróż bywała nieromantycznie wyboista, zbyt gorąca, zbyt zimna, czasem też zbyt długa. Dzień po dniu jednak coraz lepiej zaczęłam sobie radzić z przeszkodami. To, co na początku powodowało duży dyskomfort, po kilku tygodniach stawało się całkowicie naturalne.

Aż w końcu w pewnym momencie zdałam sobie sprawę z tego, że to zmaganie się z trudnościami sprawia mi frajdę, daje mi coś takiego, dzięki czemu czuję się lepiej. Nie tylko satysfakcję, ale też po prostu poczucie, że zmieniam coś w sobie na lepsze, silniejsze, mądrzejsze.

I pojawił się apetyt na więcej. Zaczęłam szukać kolejnych możliwości wychodzenia poza to, co jest znane i wygodne. Największą z nich podczas tamtej przygody był treking w Cordillera Huayhuash w Peru. Wtedy postawiłam sobie poprzeczkę bardzo wysoko, bo wydawało mi się, że jest on znacznie powyżej moich możliwości. A jednak udało mi się przejść te 130 kilometrów, bo z każdym krokiem powtarzałam sobie, że ograniczenia są tylko w mojej głowie.

Pamiętam ten moment, kiedy drugiego dnia robiłam stosunkowo niewielkie, jak na ten treking, podejście, jakieś 600-700 metrów. Do końca męczarni miałam może 15 metrów, kiedy wspinając się po piargu ze zmęczenia i frustracji wybuchłam niekontrolowanym płaczem. Bartek czekał na mnie na przełęczy profesjonalnie i niewzruszenie patrząc z góry jak się męczę, a ja myślałam sobie, że… cholera, normalna sprawa,  bo naprawdę nie jest łatwo, to miejsce to nie są żarty, a ja jestem zmęczona, ale wejdę i przestanę. Od tamtego momentu zaczęłam patrzeć na rzeczywistość trochę inaczej.

Strach i obawa przed tym, że się nie uda stały się dla mnie całkowicie naturalnym stanem. To jest norma, którą akceptuję podejmując wyzwanie. Nawet się cieszę, bo to jest coś, co nadaje doświadczeniom nowych wymiarów. Byle tylko nie dać się im sparaliżować. W razie czego wziąć głęboki oddech i po prostu zanurzyć się w doświadczeniu i zaufać sobie. To piękne uczucie, gdy (choć na chwilę) zaufanie bierze górę nad strachem.

Gdy na horyzoncie pojawia się wielka góra łatwo pomyśleć o niej jak o swoim przeciwniku. Wolę jednak myśleć, że nie ma przeciwnika, celu, wygranej i przegranej, jest tylko doświadczenie. Jest tylko podróż.

Wyzwania sprawiają, że jesteśmy silniejsi, że życie staje się bogatsze.

Ktoś kto nigdy nie podejmuje wyzwań, nie wychodzi ze swojej strefy komfortu, nigdy nie będzie w stanie zrealizować swojego życiowego potencjału. Może frazes, ale jeśli przyjrzeć się bliżej to można to też przetłumaczyć tak:

Ktoś kto nie podejmuje wyzwań nigdy nie będzie miał przyjemności obserwowania siebie i zmian jakie w nim zachodzą po drodze.

A to już spora strata.

Doświadczanie procesu stawiania się najbogatszą wersją siebie? Jak dla mnie – kuszące 🙂

(Możesz nigdy nie aktualizować oprogramowania albo śmigać na najnowszym).

A co, jeśli spadniesz?

Nie na każdą górę udaje się wejść za pierwszym razem i nie każdą falę daje się złapać. To jest dodatkowy wymiar, który sprawia, że życie jest jeszcze ciekawsze.

Czy nie byłoby nudno gdybyśmy cały czas wygrywali i od razu osiągali wszystko to czego chcemy?

Można się gniewać na siebie i na innych, jak się nie uda, tylko po co. Każdy z nas ma przecież prawo do podejmowania świadomych decyzji w kwestii własnych reakcji na to, co nas spotyka.

Wyzwania i doświadczenia rozwijają naszą świadomość.

Nawet biografie wielkich ludzi pokazują, że ich życie nie było spokojne i usłane płatkami różami. Zwykle na drodze do tego, co osiągnęli było mnóstwo wybojów a rzeczywistość pokazywała im ostre kolce. Tylko, że to ich nie zniechęcało.

Jeśli więc uważasz, że życie powinno być przyjemną, ułożoną, łatwą i wygodną przejażdżką przez cały czas, to może tak naprawdę wiele tracisz…

Czytaj więcej:

• 10 bezcennych sposobów na milion darmowych przygód
• Jak zostać wirtualną asystentką?
• 5 źródeł dochodów pasywnych w rok