Mówi się, że cyfrowy nomadyzm to łączenie pracy zdalnej z podróżowaniem, więc na pierwszy rzut oka łatwo pomyśleć, że nomada, to taki backpacker tylko, że z laptopem, który pracuje z plaży albo z hostelu. A jak to wygląda w rzeczywistości?

Dzisiejszy tekst sponsoruje słówko mit, bo wokół cyfrowego nomadyzmu narosło tyle mitów, że starczyłoby materiału na książkę. Chciałabym je trochę rozwiać i dostarczyć Wam moją subiektywną opinię i kilka wniosków na podstawie mojego doświadczenia. Nie traktujcie tego co piszę, jako jakieś reguły (mając wzgląd na to, że reguły zdecydowanie wolę łamać niż tworzyć).

W przeciwieństwie do autora tego artykułu o mitach (który poniekąd zdenerwował mnie wystarczająco, bym w końcu zabrała się do pisania tego tekstu), daleko mi do jednoznacznych stwierdzeń „o tym jak jest”. Wiem, że jest i bywa różnie. Nie mam więc żadnych aspiracji do tworzenia wszechobowiązująch definicji, kto cyfrowym nomadą jest a kto nie jest, co nie oznacza, że nie mam własnych poglądów. Poniżej kilka najczęściej powtarzanych “prawd” zestawionych z tym, jak to wygląda na co dzień 🙂  

Mit 1: W dzisiejszych czasach każdy może zostać cyfrowym nomadą 

To tylko pół prawdy. Możliwości są ogromne, ale to jeszcze nie znaczy, że potrafi się je wykorzystacć. Mówiąc, że każdy może zostać cyfrowym nomadą, zarabiać będąc na swoim i podróżować, to tak jakby powiedzieć, że każdy może mieć pięknie wyrzeźbioną sylwetkę, albo zostać maratończykiem, albo może wejść na Everest. Zdecydowanie nie są to rzeczy niemożliwe, ale nie porywałabym się tak daleko, żeby powiedzieć, że każdy może. 

Tak samo jak komuś kto całe życie spędził na kanapie ciężko będzie przebiec kilometr, tak samo trudno będzie komuś kto całe życie wykonywał pracę dla kogoś z dnia na dzień przenieść działalność zawodową do internetu i z dnia na dzień zacząć zarabiać.

Rzeczywistość:

To wymaga pracy i nauczenia się nowych umiejętności. A jeśli chcesz po drodze rozwijać swój biznes, to będzie to równoznaczne z koniecznością zdobywaniem nowych umiejętności, czyli uczenia się i szukania nowych rozwiązań.

To wszystko wymaga czasu i determinacji, którą nie każdy ma a dowie się tylko ten, kto spróbuje. 

Jaka jeszcze jest różnica? Różnica jest w mentalności osoby, która spędza całe życie na kanapie i mentalności osoby, która się wspina, czy biega maratony. To jest rozwiązanie dla ludzi, którzy są w stanie zaakceptować fakt, że często pojawiają się nowe wyzwania i czerpać z tego przyjemność. 

Mit 2: Cyfrowy nomada jest ciągle w drodze

Cyfrowy nomadyzm nie ma nic wspólnego z backpackerskim stylem życia, hostelem, ani namiotem. Nie da się wydajnie pracować mieszkając w hostelu, co kilka dni skacząc z jednej miejscowości do drugiej. 

Rzeczywistość: 

Wynajmowanie mieszkania na 2-3 miesiące jest dobrym optimum, bo łączy wygodę i możliwość poznawania nowych miejsc. Możliwych kombinacji jest mnóstwo. Niekiedy fajnie sprawdza się 5 dni w jednym miejscu a w weekend przerzutka do następnego, ale to nie działa tam gdzie dostęp do internetu i wybór miejsc jest ograniczony. Ostatecznie dłuższy pobyt sprawdza się lepiej. 

Mit 3: Cyfrowy nomada może żyć i pracować gdzie chce (o ile jest tam Internet)

Jak w życiu. Tutaj też jesteśmy uzależnieni od poziomu zarobków a w przypadku CN jeszcze od kilku innych czynników: m.in. Internetu, miejsca do pracy, możliwość wynajmu miejsca do mieszkania/bazy noclegowej.

Rzeczywistość:

Założenie jest takie, by zarabiać tam, gdzie zarobki są dobre, a mieszkać tam gdzie jest tanio i fajnie. Prawdziwie niezależni od lokalizacji są tzw. location independent professionals, chodzi o wysoko opłacanych specjalistów, którzy mogą sobie pozwolić na to, by dziś być w Beverly Hills (dobrze oddaje skalę), a juro na Malediwach. Tacy podobno istnieją, ale ciężko ich spotkać w darmowym coworku w Chiang Mai, albo na dzikim campingu w Bolwii, więc się nie wypowiem co do szczegółów.

Mit 4: Cyfrowy nomada to taki ktoś kto pracuje będąc w podróży

Znów wraca wątek kogoś dorabiającego sobie dzięki dorywczym pracom i redukującego koszty podróży, dzięki homesittingowi, albo wolontariatowi na Workaway, gdzie za kilka godzin pracy dziennie dostaje się dach nad głową i kolację…

Rzeczywistość:

Czy to cyfrowi nomadzi? Nie, to backpackersi dorabiający sobie dzięki dorywczym pracom i redukujący koszty podróży, dzięki homesittingowi, albo wolontariatowi na Workaway, gdzie za kilka godzin pracy dziennie dostaje się dach nad głową i kolację…

nie wykonują “cyfrowych” prac, chyba, że z cyfrową pracą to łączą.

Mit 5: Cyfrowi nomadzi dużo imprezują (lub pracują non stop)

Plaża, zabawa, zwiedzanie i fajne fotki czy jednak praca non stop?

Rzeczywistość:

Wiele osób ma możliwość decydowania, o tym ile czasu w danym okresie chce poświęcić na pracę, i to jest rewelacyjna zaleta. Jak czujesz power, to jedziesz do takich miejsc jak Chiang Mai, by poświęcić czas na konkretną pracę, na wystartowanie własnego biznesu online, na duży projekt, bo tu warunki do tego są doskonałe.

A jak czujesz, że nie masz weny, to jedziesz na słoneczną wyspę. Wiele osób może decydować o tym, ile czasu chce poświęcić na pracę. Tak samo w skali mikro – czujesz, że potrzebujesz przerwy, albo drzemki, robisz sobie przerwę. Masz zły dzień, to nie udajesz, że przełączając się między ekranami wykonujesz jakąś wybitnie ciężką pracę, tylko idziesz się zdrzemnąć. Nic nie działa lepiej na efektywność pracy niż to, by słuchać swojego organizmu i dać mu odpocząć, jeśli tego chce. To zupełnie naturalne, choć w biurze absolutnie niemożliwe.

Są osoby, które pracują dużo, inni pracują mało. Jedni pracując mało zarabiają dużo, a inni pracując dużo zarabiaj mało. Jedni wytrwale realizują swoje pomysły i pokonują przeszkody bez zadyszki, a inni wywalają się na pierwszym problemie, czyli jak w życiu. 

Przeważnie są to dość ogarnięci ludzie, od których w temacie produktywności i efektywności (oraz wielu innych) dużo się można nauczyć.

Mit 6: W cyfrowym nomadyźmie chodzi o to, żeby pracować z plaży

Przy stoliku w cieniu palm a pracę umila morska bryza i szum fal…

Rzeczywistość:

Każdego nowego dnia w nowym miejscu wstajesz i pędzisz szukać miejsca do pracy. Przez pierwsze pół godziny do dwóch godzin szukasz miejsca, w którym jest Internet. W międzyczasie robisz się głodny, więc zamawiasz śniadanie. Zjadłeś. Jest już 11:00. Gdy po kolejnych trzydziestu minutach chodzenia w kółko znajdujesz przytulną knajpkę z napisem Wi-Fi i zamawiasz kawę, okazuje się, że zepsuł się ruter i dziś akurat nie ma Internetu. Idziesz szukać gdzieś dalej. Jest miejsce idealne! Przy samej plaży! Krzesła trochę za niskie, trochę niewygodne. Stawiasz laptopa na stoliku i odkrywasz, że słońce strasznie świeci na ekran i niewiele widzisz, poza tym stolik się buja a twój przedłużacz jest za krótki. Wstajesz i siadasz przy stoliku w środku knajpy. Barman włącza reggaeton, a ty po raz dwunasty już dziś słyszysz Bailando Enrique Iglesiasa. Komary tną mino upału. Obok ciebie siada tłusty, pociągający nosem gość i zamawia piwo…

Przy okazji to dobrze obrazuje, dlaczego lepiej zatrzymywać się w jednym miejscu na dłużej i zawsze mieć 1-2 dni na zapoznanie się z nową lokalizacją zanim zacznie się pracować 🙂

W tym wszystkim nie chodzi o to, żeby pracować z plaży, tylko o to, że po pracy lub w przerwie w pracy możesz spędzać czas w fajnych miejscach robiąc fajne rzeczy  🙂

Mit 7: Cyfrowym nomadą jest się na całe życie

Ten sposób na życie jest tak wspaniały, a na świecie jest tyle miejsc do zobaczenia, że można w ten sposób spędzić całe życie…

Rzeczywistość:

Można, ale dla niektórych ludzi to ograniczające, by ciągle żyć w ten sam sposób. Ja przynajmniej na razie nie wyobrażam sobie innego życia, podczas gdy są tacy, którzy co jakiś czas chcą sobie popracować w biurze, albo po prostu spędzić w ten sposób kilka lat, a potem gdzieś się osiedlić i wrócić (lub nie wrócić) do pracy stacjonarnej. 

Mit 8: Wystarczy że zostaniesz CN i będziesz dużo/mało zarabiać

To mój ulubiony punkt. Chyba nie potrzebuje wyjaśnienia. 

Rzeczywistość:

Wszystko zależy do tego co robisz, jak to robisz i dla kogo to robisz. Zarobki są mniej więcej wypadkową umiejętności, szczęścia, doświadczenia i ciężkiej pracy, którą kiedyś trzeba wykonać, nawet jeśli liczy się na dochód pasywny. Czy można zarabiać leżąc w hamaku? Można. Czy można się przekwalifikować na lepiej płatny zawód, który można wykonywać online? Można. Czy można zarabiać na blogu, założyć start-up, napisać bestsellera? Można. Ale to wszystko się nie zrobi samo, gdy się siedzi na kanapie (vide: mit pierwszy).

Mit 9: Cyfrowi nomadzi udają lub pracują na przetrwanie

Większość osób, które poznałam to osoby, które robią coś na czym dobrze się znają, przedsiębiorcy i poważniejsi freelancerzy. Osoby, które swój rozwój zawodowy traktują na serio, dla których ciekawe życie idzie w parze z ciekawą pracą.

W tym środowisku poznałam ludzi, którzy zarabiają online grube sumy, podróżując i mając dzieci. Wszystko jest kwestią organizacji i ambicji. 

Dlatego wkurzył mnie artykuł, który wcześniej podlinkowałam, o tym, że większość zarabia mało. Jest wiele osób, które a) albo dopiero zaczynają i nie mają środków b) trafiło z przypadku w takie życie jako partnerzy osób, już działających w ten sposób i próbują się odnaleźć c) przeczytało za dużo książek o tym „Jak zostać cyfrowym nomadą w weekend”; ale przypuszczam, że autor artykułu chciał sobie przede wszystkim podreperować ego, napisał tekst na nośny temat, który jednocześnie (jakby ktoś nie zauważył) listem sprzedażowym. Jestem ciekawa ile zarabia autor i czy z takimi zarobkami już się urodził. Pewnie zapomniał, że sam też kiedyś zaczynał…

Rzeczywistość:

Ludzie rzeczywiście pracują nad swoimi projektami i to na serio, niezależnie czy to start-up czy blog, czy wykonują pracę zdalnie dla pracodawcy. Ale jest wiele osób, które albo nie przemyślały do końca, albo są na początku ścieżki.

Mit 10: Cyfrowi nomadzi to mit

Mit i hype stworzony tylko po to, by mieć dużo like’ów na instagramie, bo tak naprawdę nikt nie pracuje! To tylko wymysł blogerów i autorów książek „Jak zostać cyfrowym nomadą w weekend” 🙂

Rzeczywistość:

Niech dowodem będzie jeszcze to, że od tygodnia jestem w Chiang Mai, w Tajandii. Na świecie nie ma innego takiego miejsca, w którym ilość CN na kilometr kwadratowy byłaby tak duża jak tutaj. I widać to na każdym kroku: w coworkingach mieszanka ludzi i języków z całego świata, w kawiarniach ludzie z laptopami, miasto kipi od wydarzeń i pomysłów na wszystko co online (i faktycznie myślę, że pewna niewielka część z tego to hype) ale patrząc po skupionych minach ludzi pracujących w coworkingach widać, że praca idzie ostro, atmosfera jest tu mocno naładowana mocą!