O tej porze roku w Acapulco prawie codziennie pada deszcz. Tak gęsty, że gdyby wyciągnąć rękę za okno, to nie byłoby widać końców palców. Ulice prawie milionowego miasta zmieniają się w żywe potoki, a w miejscach położonych bliżej plaży woda wylewa się na Avenida Costera, główną arterię komunikacyjną miasta.
Acapulco położone jest na wąskim, zaledwie 800-metrowym pasie lądu ciągnącym się między półkolistą zatoką, a górami Sierra Madre del Sur. Gdy w 1521 roku w te rejony przybył Hernan Cortes istniała już tutaj rozbudowana osada. Jej początki datuje się na 3 000 lat p.n.e. Założyli ją indianie Nahua, poprzednicy Aztektów. Po tym jak Hiszpanie podbili miasto ustanowili je głównym portem, by stąd zajmować resztę kraju. Od 1571 roku do połowy XX wieku Acapulco znane było jako jeden z najważniejszych portów w tej części świata, choć jego przeznaczenie zmieniło się w międzyczasie z militarnego na handlowe. Położone w kluczowym punkcie na morskich szlakach między Ameryką a Azją prężnie rozbudowało się przez wieki zyskując sobie miano Perły Pacyfiku.
W XX wieku znaczenie portu zaczęło spadać, ale miasto otrzymało od losu kolejną wielką szansę. W 1921 roku podczas wyprawy rybackiej Acapulco odwiedził książę Walii, przyszły król Edward VIII. Od tego momentu Acapulco stało się popularne jako miejsce wypoczynku i rozrywki. Bogaci Meksykanie, amerykańscy pisarze, europejskie gwiazdy wkrótce zapełnili wyrastające jak grzyby po deszczu luksusowe hotele. Właśnie tutaj Elizabeth Taylor poślubiła Mike’a Todda, a John F. Kennedy and Bridgitte Bardot spędzili swój miesiąc miodowy. Szczególnie upodobał sobie Acapulco Frank Sinatra, który kupił tu niewielki dom w luksusowej dzielnicy Las Brisas. Zauroczony tym miejscem Bob Dylan napisał piosenkę ”Goin to Acapulco”, a Phil Collins utwór zatytułowany “Loco in Acapulco”.
Turystyka zmieniła miasto w jeden z najważniejszych kurortów w Ameryce. Jednak na nieszczęście miasta w międzyczasie strategiczne położenie Acapulco doceniły także gangi zajmujące się przemytem narkotyków z Ameryki Południowej do USA. Doskonałe warunki do narkotykowego biznesu zapewniała niezwykła podatność miejscowej policji i pracowników portu na korupcję. Narkotykowi gangsterzy zachowywali się jednak spokojnie, dopóki nikt nie wchodził im w drogę. Gdy w 2006 w całym Meksyku wypowiedziano wojnę z narkobiznesem rozpoczęło się prawdziwe piekło. Lokalne kartele wszczęły brutalną walkę o wpływy zabijając tysiące przedstawicieli władz, ich rodziny i przypadkowe osoby. Niektórzy zaczęli nazywać miasto AK-pulco, od nazwy popularnego karabinu maszynowego AK-47.Dziś na białych plażach Acapulco turystów jest prawie tyle samo co obnośnych sprzedawców. Na ulicach próżno wypatrywać gringo, białoskórego przybysza, a restauracje przeważnie świecą pustkami. Radośni duchem acapulqenos nie zważając jednak na nic wierzą, że wkrótce wróci dobra pogoda, nie tylko dla bogaczy.
Edycja z 13.03.2021: Drogi Czytelniku, to jest pierwszy wpis na blogu Cyfrowi Nomadzi. Od tego wpisu zaczęła się historia bloga. Zostawiam go tutaj ku pamięci.
1 Comment
Czekam z niecierpliwością na kolejne relacje!!! 🙂